Η Μεγάλη Ιδέα, ο εφιάλτης τους!

Μετά την παρέλαση της 25ης Μαρτίου, μεγάλη συζήτηση έγινε για ακόμα μία φορά για τα συνθήματα που ακούστηκαν από τα επίλεκτα σώματα των Ειδικών Δυνάμεων, της Ομάδας Υποβρύχιων Καταστροφών. Το επίμαχο σύνθημα αφορούσε την κατάληψης της Βασιλεύουσας (Κωνσταντινούπολη). 

 Σε ερώτηση που κατέθεσαν δυο βουλευτές του κόμματος "Ποτάμι" σχετικά με τα συνθήματα που ακούστηκαν φέτος αλλά και άλλες χρονιές αναφέρουν χαρακτηριστικά: 

 "Δεδομένου ότι η Μεγάλη Ιδέα, έχει κηρυχθεί, επισήμως, έκπτωτη εδώ και δεκαετίες, λόγω των γνωστών της αποτελεσμάτων (Μικρασιατική καταστροφή και Κυπριακή τραγωδία). 

Δεδομένου ότι η Ελλάδα ανήκει στη Δύση και όπως στα υπόλοιπα δυτικά κράτη η εξωτερική πολιτική καθορίζεται από την πολιτική ηγεσία, δια του αρμόδιου Υπουργού Εξωτερικών και όχι από το Στρατό. 

[...] σε τι ενέργειες είναι διατεθειμένοι να προβούν, προκειμένου να μην επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα επικίνδυνου και χυδαίου «βαλκανικού» εθνολαϊκισμού, που καμία σχέση δεν έχουν με τη φύση και την εικόνα μιας δημοκρατικής Ευρωπαϊκής χώρας, όπως θέλει να αποκαλείται η Ελλάδα;" 

Αυτή η ερώτηση παρουσιάζει χαρακτηριστικά τις αντιφάσεις και το μεγάλο ιδεολογικό "κόμπλεξ" της κεντροαριστεράς ή όπως αλλιώς θέλει να αυτοπαρουσιάζεται το νέο κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη. 

Πρώτη αντίφαση: Συνδέουν την Μεγάλη Ιδέα με τα αποτελέσματα που επέφερε η Μικρασιατική Καταστροφή και η Κυπριακή τραγωδία του 1974! Θεωρούν δηλαδή τη Μεγάλη Ιδέα ως μια παρελθούσα ιμπεριαλιστική πολιτική που μόνο κακό επέφερε στην πατρίδα μας (συνδέοντάς την ακόμα και με την επταετία). Βεβαίως ξεχνούν να αναφέρουν ότι η Μεγάλη Ιδέα, σε όλες τις φάσεις της, ήταν απότοκο των αναγκών που είχαν οι τότε αλύτρωτοι ελληνικοί πληθυσμοί να ενωθούν με το νέο ελληνικό κράτος. 

 Αρνούνται επίσης να δεχτούν το προφανές: Ότι δηλαδή η Μεγάλη Ιδέα είχε κεντρικό της εκφραστή τον Ελευθέριο Βενιζέλο, έναν πολιτικό που εκείνη την εποχή κατηγορούσε η τότε Δεξιά το λιγότερο ως προδότη! Με άλλα λόγια, εάν ζούσαν εκείνη την εποχή οι κύριοι βουλευτές του Ποταμιού, το πιο πιθανό θα ήταν να συμφωνούσαν με τον επιφυλακτικό για την απόβαση στη Σμύρνη, Ι. Μεταξά! 

Δεύτερη αντίφαση: Με την έκφραση η Ελλάδα ανήκει στη Δύση και την σύνδεση των συνθημάτων για απελευθέρωση της Πόλης με την φράση "βαλκανικός εθνολαϊκισμός" οι βουλευτές του Ποταμιού κατασκευάζουν μια δική τους πραγματικότητα. Θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι ένα κανονικό κράτος του Δυτικού κόσμου, με ανοικτά σύνορα σε ειρηνικά γειτονικά κράτη, με ελάχιστη συνεισφορά του ΑΕΠ στην άμυνα. 

Πρόκειται βεβαίως για τη μόνιμη στρέβλωση που υπάρχει στους έχοντες την ανάγκη να συγκρίνουν την χώρα μας με τη Δύση. Ότι δηλαδή δεν έχουμε καμία σχέση με τα Βαλκάνια, η απειλή πολέμου της Τουρκίας είναι πλασματική και πρέπει να συμπεριφερόμαστε σαν να μην τρέχει τίποτα. Αρνούνται να κατανοήσουν τις ανάγκες της εξωτερικής μας άμυνας και ασφάλειας οι οποίες προϋποθέτουν ετοιμοπόλεμες δυνάμεις, με το καλύτερο δυνατό φρόνημα. 

Χαρίζουν πρόσφορο έδαφος σε ολοκληρωτικές φωνές τύπου Χρυσής Αυγής προκειμένου να δημιουργήσουν ένα δίπολο δημοκρατίας και αυταρχισμού, ορθολογικότητας και ανορθολογισμού. Σε αυτό συμβάλλει και η εκκωφαντική σιωπή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που κυνηγώντας τις δικές τις χίμαιρες παραμένει σιωπηλή σε ζητήματα που άπτονται άμεσα της ταυτότητάς της. 

Αμύντας

Φαήλος Κρανιδιώτης: Ιδού η αληθινή Ελληνική Δεξιά

Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Δημοκρατία

Πόσοι είναι οι... «μυλόρδοι» στην Ελλάδα, οι αριστοκράτες, οι χλιδάτοι, οι αληθινοί αστοί; Γεμίζεις δεν γεμίζεις 10 λεωφορεία και θα μείνουν κι άδειες θέσεις. Πολλοί δε από αυτούς στελεχώνουν την Αριστερά, καθότι στα νιάτα τους ούτε γκόμενα δεν έβρισκες, αν δεν ανήκες στις παραφυάδες της, το αριστεριλίκι πήγαινε σετ με το αμπέχονο, ενώ άλλοι ανήκουν σε αυτό το αξιοθέατο είδος «νεοφιλελεύθερων» αποτυχημένων επιχειρηματιών ή επί τρεις γενιές σιτιζομένων στο κρατικό πρυτανείο, οι οποίοι δεν έχουν βγάλει στον ιδιωτικό τομέα ούτε σεντ. Μαρξιστές από την ανάποδη που βλέπουν την κοινωνία από την πλευρά των ισχυρών.

Η αληθινή Δεξιά βλέπει την κοινωνία από την πλευρά των αδυνάτων κι εργάζεται με γνώμονα τους άριστους και όχι την εξίσωση προς τα κάτω.

Η Δεξιά ή θα είναι λαϊκή ή δεν θα υπάρχει, διότι απλούστατα ο κόσμος της, με καταβολές από τη Δεξιά και το αληθινό Κέντρο της Ιστορίας, που είναι ένα και το αυτό, είναι κατεξοχήν λαϊκός, αγρότες, υπάλληλοι, επαγγελματίες, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, αυτοδημιούργητοι επιστήμονες και μικροεπιχειρηματίες. Αν σκαλίσεις το παρελθόν των φερόμενων ως ημετέρων «αριστοκρατών», αν είσαι τυχερός, θα βρεις τσομπάνηδες, δασκάλους, αγρότες, εμπόρους. Καμιά φορά όμως θα πέσεις πάνω σε κατσικοκλέφτες, μαυραγορίτες, δοσιλόγους. Μπορώ πάντως να σας διαβεβαιώσω πως κι αυτοί, οι «μυλόρδοι» της κοινωνίας και της παρατάξεως, δεν κατάγονται από τον Περικλή, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο ή τον Δούκα της Υόρκης.

Η Μαντάμ ντε Σταέλ δεν κοντοστάθηκε στον Μπύθουλα ούτε στην Ανω Ράχη ν' αφήσει τα άπλυτα, παρφουμαρισμένα γονίδιά της και δεν χάσαμε και τίποτα. Η πολιτική φεουδαρχία έχει μόνο βλάψει και την παράταξη και την πατρίδα. Η αληθινή αριστοκρατία μας, κόντρα στα κανάλια των μπετατζήδων, τα αληθινά μας αστέρια είναι οι τίμιοι άνθρωποι, οι καλοί μαθητές και φοιτητές, οι ερευνητές που διαπρέπουν, οι καλύτερες Ελληνίδες μάνες, οι φύλακες της πατρίδας, μέσα κι έξω, όσοι αγωνίζονται τον καλό αγώνα της ζωής με εφόδια τις ελληνικές αξίες στη δουλειά, στην επιστήμη, στην οικογένεια, κόντρα σε ένα αναξιοκρατικό σύστημα που εχθρεύεται τον ελεύθερο και δαιμόνιο Ελληνα.

Ο «μεσαίος χώρος» είναι μια χλαπάτσα, ένας πολτός, εφεύρημα της Αριστεράς και όσων, ψευτοδεξιών, θέλουν να βρίσκουν δικαίωση μόνο στα μάτια των αντιπάλων.

Η Δεξιά είναι άγρυπνος φύλακας του εθνικού συμφέροντος, υπέρμαχος της εθνικής και κοινωνικής ενότητας. Ολα γι' αυτήν πηγάζουν από το έθνος, όπου γης, και υπάρχουν υπέρ αυτού, από τη Διασπορά έως τη Χειμάρρα κι από τη Χειμάρρα και τη Θράκη έως την Καρπασία, τη Μαριούπολη, τις γειτονιές της Αθήνας, της Πάτρας, έως το τελευταίο πλοίο στους ωκεανούς, όπου χτυπάει ελληνική καρδιά. Η Δεξιά είναι άτεγκτη στα εθνικά θέματα, έχει κοινωνική συνείδηση και μετριοπάθεια στην οικονομία, σέβεται τους πυλώνες του έθνους, την Εκκλησία, τις Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας. Η Δεξιά είναι συντηρητική σε αυτά που πρέπει να διαφυλαχθούν κι αληθινή μεταρρυθμιστική δύναμη σε αυτά που πρέπει να αλλάξουν.

Η Δεξιά δεν πιστεύει στη ζούγκλα της αυτορύθμισης και της ανθρωποφαγίας των αδυνάτων. Πιστεύει στο ισχυρό σοβαρό κράτος, που παρεμβαίνει και διορθώνει τις ανισότητες και διασφαλίζει την κοινωνική κινητικότητα και την αξιοκρατία, ευνοεί τη δημιουργικότητα του ιδιωτικού τομέα, χωρίς να απαξιώνει το κράτος. Η Δεξιά είναι λαϊκή, πατριωτική, φιλελεύθερη, θεματοφύλακας της εθνικής ταυτότητας, της ελληνοκεντρικής παιδείας και του ελληνικού πολιτισμού. Είναι φορέας του ελληνικού τρόπου και γι' αυτό πάντα ανθρωποκεντρική, μακριά από τον ολοκληρωτισμό και τον ρατσισμό. Η Δεξιά είναι σοβαρή και τολμηρή, δεν είναι ψοφοδεής διαχειριστής κι εντολοδόχος συμφερόντων.

Ετσι πρέπει να είναι...

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Δικηγόρος

Ο ενάρετος homo politicus

Άγις Γεώργιος Δήγκας*

 “Είναι γεγονός ότι ένας άνδρας που θέλει να ενεργεί ενάρετα με κάθε αναγκαίο τρόπο, νιώθει θλίψη ανάμεσα σε τόσους πολλούς που δεν είναι ενάρετοι”, διατύπωσε πολύ εύστοχα ο Νικόλο Μακιαβέλι στον “Ηγεμόνα”, περίπου 5 αιώνες πριν.

           

Η μεγαλύτερη αρετή που μπορεί να έχει ο homo politicus, είναι η κατανόηση της δύναμης.   Μέσα στον πολιτικό στίβο, η κατανόηση της δύναμης, σημαίνει ότι η συντριβή του εχθρού γρήγορα και διεξοδικά είναι πιο ευγενής από το να επιμηκύνεις τον πόλεμο λόγω ενδοιασμών ή να χάνεις τον πόλεμο λόγω συναισθηματισμών, για να μιλήσουμε και λίγο με μακιαβελικούς όρους. Γι' αυτό και η συμβατική αρετή, εκείνου που θα χαρακτηρίζαμε καλό άνθρωπο, είναι απαράδεκτη για έναν homo politicus.

 

Με την παραπάνω φράση, ο Μακιαβέλι εισάγει ένα νέο ορισμό της αρετής, ο οποίος δεν συνίσταται από προσωπική καλοσύνη, αλλά από ευστροφία. Για τον “ηγεμόνα”, ο κόσμος είναι αυτός που είναι, και ως τέτοιος είναι απρόβλεπτος και άστατος. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για να υπερβεί τις εκπλήξεις που θα του παρουσιάσει ο κόσμος, να αντιμετωπίσει την τρέχουσα κρίση και αν είναι εξαιρετικά διορατικός, να ασχοληθεί με έναν χρονικό ορίζοντα που εκτείνεται τουλάχιστον μέχρι τα επόμενα δέκα χρόνια. Το καθήκον του είναι να προστατεύει την δημοκρατία από έναν κόσμο γεμάτο ανθρώπους που δεν είναι “ενάρετοι”, με την συμβατική έννοια του όρου.

 

Μπορεί ο homo politicus να βάζει υποψηφιότητα για ένα αξίωμα πάνω σε ιδεολογικές πλατφόρμες και πολιτικές γεμάτες υποσχέσεις, αλλά η πορεία του στην πραγματικότητα καθορίζεται από την συνάντηση ανάμεσα στην τύχη και την αρετή. Ανάμεσα στο απίθανο και το απροσδόκητο. Εκείνο για το οποίο δεν τον προετοίμασε ούτε  ιδεολογία του, ούτε οι προτάσεις του. Δουλεία του είναι να προβλέπει αυτό που θα συμβεί, να ελαχιστοποιεί τον παράγοντα του απρόβλεπτου και μετά να απαντά στο απ ροσδόκητο με οξεία και γρήγορη διορατικότητα. Κατά την άποψη του Μακιαβέλι, η ιδεολογία είναι ασήμαντη και ο χαρακτήρας είναι τα πάντα.  Τελικά, η κληρονομιά του θα καθοριστεί από τα ένστικτά του, τα οποία με την σειρά τους αντανακλούν τον χαρακτήρα του.

 

Τέλος ο διαχωρισμός των homo politicus, έγκειται στο γεγονός ότι σπουδαίοι πολιτικοί άνδρες δεν ξεχνούν ποτέ τις αρχές της δημοκρατίας και προσπαθούν να τις διατηρήσουν και να τις εμπλουτίσουν, χωρίς να υπονομεύουν τις ανάγκες του παρόντος. Οι κακοί πολιτικοί άνδρες κάνουν απλώς αυτό που είναι σκόπιμο, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις αρχές. Αλλά οι χειρότεροι πολιτικοί άνδρες είναι εκείνοι που εμμένουν στις αρχές, ανεξάρτητα από αυτό που απαιτεί η στιγμή.

* Πρόεδρος Β2 Νομαρχ. Επιτροπής ΟΝΝΕΔ