Το φαινόμενο Μητσοτάκη και η μελαγχολία ΣΥΡΙΖΑ

 

Η πολιτική κυριαρχία Μητσοτάκη είναι αδιαμφισβήτητη. Τόσο τα εκλογικά αποτελέσματα όσο και οι δημοσκοπήσεις συνηγορούν στην παντοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη ο οποίος κατάφερε τρεις μεγάλες ανατροπές:

α) Να αποκαθηλώσει τον μέχρι τότε ανίκητο Αλέξη Τσίπρα το 2019 νικώντας τον σε Ευρωεκλογές και Εθνικές Εκλογές.

β) Να αυξήσει την κυριαρχία του, εκμηδενίζοντας τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ το 2023 στις Εθνικές Εκλογές.

γ) Να ευνουχίσει το ΠΑΣΟΚ υιοθετώντας όλο και περισσότερα στελέχη του και τον ΣΥΡΙΖΑ με πολιτικές που δεν είχε το θάρρος να περάσει ως Κυβέρνηση (Γάμος Ομοφυλοφίλων).

Τα παραπάνω είναι εντυπωσιακά αν αναλογιστεί κανείς ότι η Νέα Δημοκρατία μπορεί να συμμετέχει στον εσωτερικό διάλογο τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του ΠΑΣΟΚ.

 

Αντιαριστερή συγκυρία ή Φαινόμενο Μητσοτάκη;

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της παρέμβασης στο διάλογο της Κεντροαριστεράς είναι το άρθρο του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Γ. Φλωρίδη στην ΕφΣυν, στο οποίο έθεσε το θέμα μιας ιδιότυπης αντιαριστερής συγκυρίας με ραγδαία οπισθοχώρηση όλων των εκδοχών της Αριστεράς όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ευρωπαϊκή και διεθνή κλίμακα. Αυτή η συστημική αδυναμία της Αριστεράς να διαμορφώσει ένα σύγχρονο πλαίσιο και να απαντήσει στα καυτά ερωτήματα που ταλανίζουν τον πολίτη διαμορφώνει μια κατάσταση στην οποία ο πολιτικός χώρας της Αριστεράς να μην μπορεί να συμβαδίσει με τα θέλω της εποχής.

Το φαινόμενο Μητσοτάκη στην Ελλάδα φυσικά δεν μπορεί να παραμείνει απαρατήρητο. Έχοντας καταφέρει να ενσωματώσει στην Κεντροδεξιά παράταξη κορυφαίους Υπουργούς του ΠΑΣΟΚ και στελέχη με αξιόλογη διαδρομή στην Κεντροαριστερά ενώ παράλληλα έχοντας προωθήσει γενναίες τομές που μέχρι πρόσφατα συνδέονταν με βασικά πολιτικά προτάγματα της Αριστεράς, διατηρεί την πολιτική κυριαρχία του σε όλο το δημοκρατικό φάσμα. Στο άρθρο του ο Γ. Φλωρίδης παραινεί (!) την Αριστερά σε αναστοχασμό λέγοντας χαρακτηριστικά ότι το ελάχιστο που απαιτεί μια τέτοια κατάσταση στην Αριστερά είναι η αναγκαιότητα ενός βαθέος και μακροχρόνιου αναστοχασμού για την υπέρβαση του σημερινού εαυτού της.

 

 

 

Αντιδράσεις

Οι αντιδράσεις στο άρθρο Φλωρίδη εστιάζουν στη Φουκουγιαμική του διάσταση περί ραγδαίας οπισθοχώρησης όλων των εκδοχών της Αριστεράς, που κατέστησε τις ιδέες, τις εκφράσεις, τις πρακτικές της, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ευρωπαϊκή και διεθνή κλίμακα, παρωχημένες και θνήσκουσες. Η Έφη Αχτσιόγλου τονίζει ότι η υπαρκτή κοινωνική πραγματικότητα διαψεύδει τους «ψευδοπροφήτες» θέτοντας ως ακροατήριο του πολιτικού της χώρου τους χαμένους της αγοράς, τους «αόρατους».

Φυσικά δεν λείπουν κι εκείνοι που αναπαράγουν το αφήγημα της  κατ’ όνομα «Αριστεράς» (αυτή που, παρότι έχει αποδεχτεί το κεντρικό αφήγημα της κυριαρχίας, εξακολουθεί έτσι να αυτοαποκαλείται) θεωρώντας πως έχει πράγματι εκπνεύσει. Υπολογίζουν στην «πραγματική» Αριστερά, χωρίς όμως περισσότερες λεπτομέρειες. Η «πληθυντική» Αριστερά μεταλλάχθηκε σύμφωνα με τον Τάσο Κωστόπουλο σε δεύτερη Ν.Δ., σημαίνοντας τη ληξιαρχική πράξη θανάτου του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Πως θα αντιμετωπιστεί η πρόκληση

Η αντιμετώπιση της πρόκλησης για τον ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί ένα εσωτερικό διάλογο με διάφορες προτάσεις όπως η προγραμματική ενότητα της Αριστεράς με την Κεντροαριστερά και την Οικολογία του πρώην βουλευτή Χάρη Τσιόκα ή τη δημιουργία ενός αντινεοφιλελεύθερου, δημοκρατικού κοινωνικού μετώπου, ένα «Μέτωπο Δημοκρατίας» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, Διονύσης Τεμπονέρας. Η Νέα Αριστέρα δια της Έφης Αχτσιόγλου προβάλει την ανάγκη να μετατραπεί η οργή, η ματαίωση και η απογοήτευση σε μια θετική, δημιουργική πολιτική δύναμη.

Φυσικά υπάρχουν και άλλες φωνές που θεωρούν ότι υπερεκτιμήσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ ως προς τις πραγματικές του δυνατότητες και ότι χρειάζεται να «αποτσιπροποιηθεί» (Δ. Τερζής στην Εποχή) οδηγώντας το χώρο σε μια ιδιότυπη πολιτική «πατροκτονία» προκειμένου να αναπνεύσει πολιτικά.

Είναι πάντως γεγονός πως η Αριστερά πρώτα και κύρια καλείται να προσδιορίσει τον εαυτό της, να οριοθετήσει τι είναι και τι δεν είναι σε σχέση όχι μόνο με το χθες αλλά με το σήμερα και το αύριο, αν θέλει να καταφέρει να ξεφύγει από τη δίνη των προσωποπαγών σχημάτων και του ηγέτη-μεσσία. Ο Σεβαστάκης μιλά για την «καλομαθημένη Αριστερά» που είχε συνηθίσει να βρίσκεται στο απυρόβλητο.

 

Αριστερή Μελαγχολία

Υπάρχει μια ολόκληρη βιβλιογραφία σχετικά με την Αριστερή Μελαγχολία. Ο Σεβαστάκης θεωρεί πως η μεγάλη στιγμή για την Αριστερά δεν ήρθε μόνο στις επικές φάσεις, αλλά και στις περιόδους του θρήνου. Ενός μακρού και διανοητικά θαρραλέου θρήνου. Μετά τις συνεχόμενες ήττες του 2019 και του 2023  δημιουργήθηκαν οι συνθήκες ενός υπαρξιακού ταρακουνήματος στους κόλπους της Αριστεράς.  Ένα ταρακούνημα που κάποιοι ενδεχομένως ένιωσαν για τα καλά την επομένη του Δημοψηφίσματος του 2015, όταν οι φρούδες υποσχέσεις για έναν διαφορετικό δρόμο από τα Μνημόνια θάφτηκαν ανεπιστρεπτί.

Η εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη ως νέου Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ διαμόρφωσε μια νέα συζήτηση σχετικά με τα χαρακτηριστικά του κόμματος της Αριστεράς καθώς ο νέος Πρόεδρος μοιάζει περισσότερο με τεχνοκράτης CEO ενώ είναι έτοιμος να αλλάξει ακόμα και το όνομα του κόμματος. Με κύριο μοχλό την προσωπική του προβολή ο νέος Πρόεδρος προσπερνά τα εμπόδια της κατεστημένης κατάστασης που παρέλαβε, υποσχόμενος ανάκαμψη.

Όλα αυτά οδηγούν στη διαπίστωση πως η κυβερνώσα Αριστερά στην Ελλάδα βρίσκεται σε περιδίνηση, την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κληθεί να επιβεβαιώσει την κυριαρχία του και όσους υποστηρίζουν ότι δεν πρόκειται για κάτι παροδικό αλλά για ένα «φαινόμενο».

 

 

Πηγές:

Γ. Φλωρίδης, Αδυναμία αντιπολίτευσης και θνήσκουσα Αριστερά, ΕφΣυν, 09.03.2024 https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/425373_adynamia-antipoliteysis-kai-thniskoysa-aristera

Χ. Τσιόκας, Οι διδαχές του συνεδρίου και το κομματικό αμάρτημα, ΕφΣυν, 11.03.2024 https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/425582_oi-didahes-toy-synedrioy-kai-kommatiko-amartima

Δ. Τεμπονέρας, Οι μικροί Fukuyama και η θνήσκουσα Αριστερά, ΕφΣυν, 12.03.2024

https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/425731_oi-mikroi-fukuyama-kai-i-thniskoysa-aristera

Ζ. Γεωργούλα – Β. Ρόγγας, «Το ζητούμενο είναι να ξανασυναντηθεί η πολιτική με την κοινωνία», Εποχή, 10.03.2024 https://www.epohi.gr/article/49123/to-zhtoymeno-einai-na-xanasynanththei-h-politikh-me-thn-koinonia

Ε. Αχτσιόγλου, Περί θανάτου της Αριστεράς, ΕφΣυν, 13.03.2024 https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/425869_peri-thanatoy-tis-aristeras

Σ. Ι. Σεφεριάδης, Μια απάντηση στον Γ. Φλωρίδη: Οχι υπουργέ, η Αριστερά δεν εξέπνευσε..., ΕφΣυν, 11.03.2024 https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/425571_mia-apantisi-ston-g-floridi-ohi-ypoyrge-i-aristera-den-exepneyse

Τ. Κωστόπουλος, Ο δεύτερος θάνατος του ΣΥΡΙΖΑ, ΕφΣυν, 24.09.2023 https://www.efsyn.gr/themata/kryfa-hartia/405304_o-deyteros-thanatos-toy-syriza

Δ. Σεβαστάκης, Καλομαθημένη «Αριστερά», Η Αυγή, 04.03.2024 https://www.avgi.gr/politiki/479038_kalomathimeni-aristera

Δ. Σεβαστάκης, Θαρραλέος θρήνος, Η Αυγή, 10.03.2024 https://www.avgi.gr/politiki/479622_tharraleos-thrinos

Θ. Τσαλαπάτης, Η Aριστερά και η ήττα, ΕφΣυν, 28.05.2023 https://www.efsyn.gr/nisides/anohyroti-poli/391500_i-aristera-kai-i-itta

Β. Λαμπρόπουλος, Στον αστερισμό της αριστερής μελαγχολίας, Περιοδικό Χάρτης, Σεπτ. 2021, https://www.hartismag.gr/hartis-33/klimakes/ston-asterismo-ths-aristerhs-melagxolias#

Ο Βασιλιάς είναι Γυμνός!

Γράφει ο Πύρρος

Το 2021 δεν ξεκίνησε καλά για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Οι συνεχείς λανθασμένες αποφάσεις και τα πισωγυρίσματα, με γκάφες, λάθη και ψέμματα οδηγούν πλέον όλους και περισσότερους να πιστεύουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει χάσει την μπάλα.

Η Εκκλησία διέσυρε την Κυβέρνηση

Η απόφαση της Ιεράς Συνόδου να μην τηρήσει τις αποφάσεις της Κυβέρνησης απέδειξε ότι όποιος έχει πραγματική δύναμη και εξουσία μπορεί να αγνοήσει κάθε απόφαση του κράτους. Ο πρωθυπουργός προκειμένου να μην εκτεθεί περαιτέρω υποχώρησε εγκαίρως κλείνοντας το μάτι στην Εκκλησία να παρανομήσει.

Ο διασυρμός της Κυβέρνησης δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα για το άμεσο μέλλον της Κυβέρνησης καθώς αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά μετά τις παλινωδίες της 17ης Νοεμβρίου ότι οι ισχυρές ομάδες πίεσης μπορούν να κάνουν ο,τι θέλουν.

Το μπλακ αουτ του φθινοπώρου 

Η κυβέρνηση της άνοιξης δεν έχει καμία σχέση με το φθινόπωρο και τον χειμώνα. Με ορισμένες φωτεινές εξαιρέσεις, φάνηκε ότι στην κυβέρνηση χαλάρωσαν και δεν υπήρχε σαφής σχεδιασμός. Η ενός ανδρός αρχή και οι αλλεπάλληλες αλλαγές των μέτρων απέδειξαν ότι έχει χαθεί η μπάλα.

Η Μακεδονία πλήρωσε το μπλάκ άουτ με νεκρούς!

Η Αριστερά είναι το κράτος

Το πρώτο μεγάλο τεστ έγινε στις 17 Νοεμβρίου με σύσσωμη την Αριστερά να αγνοεί τις επιταγές της Κυβέρνησης και να βγαίνει στους δρόμους. Είχε κάνει το ίδιο το καλοκαίρι έξω από το Εφετείο κατά τη διάρκεια της δίκης της Χρυσής Αυγής. Τον Νοέμβριο όμως έκανε πράξη τις διακηρύξεις της ότι δεν ακολουθεί τις εντολές του κράτους όταν θέλει να τιμήσεις τους νεκρούς του Πολυτεχνείου.

Τελικά που το πάει ο Μητσοτάκης;

Η σημερινή ασύδοτη κατάσταση απέδειξε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποπροσανατολιστεί. Έχει χάσει πλέον το ηθικό πλεονέκτημα. Έγινε κι εκείνος ανακόλουθος με τα συνεχή πισωγυρίσματα. Πλέον ακόμα και μέσα στο ίδιο του το κόμμα ακούγεται όλο και περισσότερο κριτική για τα τεκταινόμενα. Ο ανασχηματισμός, κολοβός και αυτός, έγινε και δεν ακούμπησε κανένα καθώς δεν είχε το χαρακτήρα δομικών αλλαγών.

Ο βασιλιάς του 2020 είναι γυμνός. Φαίνεται πως είτε η κούραση είτε η έλλειψη πάγκου άρχισε να φαίνεται.  Ο συγκεντρωτισμός της εξουσίας ενίοτε δεν κάνει πάντα καλό. Μένει να φανεί αν όλα αυτά θα έχουν συνέπειες.

29 Νοεμβρίου Η Συντηρητική Επανάσταση της Νέας Δημοκρατίας

 

Η 29η Νοεμβρίου παραμένει ακόμα και σήμερα μια ημερομηνία σταθμός για τα πολιτικά τεκταινόμενα στο χώρο της Δεξιάς. Ήταν η ημέρα διεξαγωγής των εσωκομματικών εκλογών της Νέας Δημοκρατίας. Εκλογών που για πρώτη φορά έγιναν με τη συμμετοχή των μελών του κόμματος για την εκλογή προέδρου.

Σαμαράς εναντίον όλων

Ο Αντώνης Σαμαράς, ένας πολιτικός που είχε αποδείξει την πάστα του όταν κλώτσησε συθέμελα το σύστημα για το όνομα της Μακεδονίας και μαζί τις ελπίδες του για διαδοχή στη μετά Μητσοτάκη εποχή.

Προτίμησε τον δύσβατο δρόμο που τον οδήγησε στην πολιτική εξορία όχι όμως και στην ανυπαρξία. Η παρουσία του στα πολιτικά πράγματα παρέμενε ισχυρή και η αναμονή του φάνηκε ότι είχε σκοπό.

Η επιστροφή του, με τη βοήθεια του Κώστα Καραμανλή, σημαδεύτηκε από πολιτικές πρωτοβουλίες και προσπάθειες που σιγά σιγά τον αναβάθμιζαν μέχρι να φτάσει στον τελικό του στόχο.

Η βαριά ήττα της Νέας Δημοκρατίας ανάγκασε τον Κώστα Καραμανλή να παραιτηθεί. Εκείνη τη στιγμή, ο Αντώνης Σαμαράς ήξερε ότι πρέπει να αναλάβει δράση.

Απέναντι του; Όλο το σύστημα που με μεθοδικότητα υπέσκαπτε διακριτικά την εξουσία Καραμανλή και δημιουργούσε πρόσφορο έδαφος για την επικράτηση της Ντόρας Μπακογιάννη. Εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια ήταν ένας άνθρωπος από τα παλιά : Ο Αντώνης Σαμαράς!

Ο λαός καταδίκασε το τζάκι Μητσοτάκη

Ο Σαμαράς ήξερε ότι τυχόν εκλογή με τα παραδοσιακά μέσα θα τον καταδίκαζε σε ήττα. Οι μηχανισμοί είχαν ήδη κάνει την επιλογή τους ενώ και οι βουλευτές συστρατεύονταν στο πλευρό της Μπακογιάννη.

Ο Αντ. Σαμαράς στηριζόταν σε φίλους. Σε μια ομάδα μπαρουτοκαπνισμένων στελεχών της ΟΝΝΕΔ της γενιάς του και σε στελέχη με κοινή πορεία στη Νέα Δημοκρατία αλλά και την Πολιτική Άνοιξη.

Η στρατηγική επικράτηση της πρότασης Αβραμόπουλου για εκλογή από τη βάση με την στήριξη του Κώστα Καραμανλή, έδειξε τον δρόμο. Πλέον η εκλογή θα κρινόταν σε άλλο γήπεδο.

Ο κόσμος της Δεξιάς είχε ήδη αποφασίσει. Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να δει τις ελπίδες του να εξανεμίζονται σε μια υποψηφιότητα από τζάκι.

Η επιλογή Σαμαρά, έσπασε το φράγμα των προβλέψεων. Απέδειξε ότι ο κόσμος που ψήφιζε Νέα Δημοκρατία αναζητούσε μια φρεσκάδα, τον ανοικτό αέρα που έφερνε το όραμα των ιδεών Σαμαρά.

Η νίκη Σαμαρά εχέγγυο για την ύπαρξη της ΝΔ

Ο Σαμαράς επανέφερε τον διάλογο στη ΝΔ στα σημαντικά προβλήματα. Κατάφερε να φέρει πρώτα στην ατζέντα του ζητήματα που μέχρι τότε φάνταζαν ακραία και μη επιτρεπτά για τον δημόσιο διάλογο.

Η κίνηση του να εγκολπώσει στις τάξεις της ΝΔ το μεγαλύτερο κομμάτι του σοβαρού ΛΑ.Ο.Σ. επιβεβαίωσε την στρατηγική του οξύνοια. Η πορεία του προς την εξουσία και την διακυβέρνηση της χώρας ήταν ναρκοθετημένη από τους αντιπάλους του. Νέα κόμματα δημιουργήθηκαν στα δεξιά του ενώ απογοητευμένοι υποστηρικτές της Ντόρας είχαν λάβει πρωτοβουλίες για την άμεση κατακρήμνιση Σαμαρά. 

Όμως ο Σαμαράς στη ΝΔ δεν ήταν παρένθεση. 6 χρόνια σοβαρής ηγεσίας που έσωσε την Ελλάδα και την παράταξη από τη διάσπαση και τον αφανισμό, ήταν η παρακαταθήκη που άφησε πίσω του ο Αντώνης Σαμαράς. 

Σήμερα, αν για κάτι πρέπει να μαστε υπερήφανοι είναι η επιλογή να μην αφήσουμε το μέλλον μας στα χέρια πολιτικών που υποστηρίζουν τις ορθοπολιτικές κενού περιεχομένου ιδεολογίες.

Στις 29 Νοεμβρίου γιορτάζουμε κι επίσημα την Συντηρητική Επανάσταση στη Νέα Δημοκρατία!