Social Icons

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Μαρίν Λεπέν: «Το ευρώ είναι ένα οικονομικό και κοινωνικό λάθος»



Συνέντευξη στον Μιχαλη Tσικαλα


«Το ευρώ είναι ένα μεγάλο λάθος», επιμένει η Μαρίν Λεπέν, πρόεδρος του γαλλικού Εθνικού Μετώπου και κόρη του ιδρυτή του, Ζαν Μαρί Λεπέν. Κατά την άποψή της, η Ε.Ε. είναι μια ευρωπαϊκή ένωση σοβιετικού τύπου. Γενικότερα, η λεκτική οξύτητα, είναι το βασικό χαρακτηριστικό της, όταν αναφέρεται στην Ε.Ε. Η συνέντευξη που ακολουθεί είναι απόσπασμα εκείνης που δημοσιεύεται σήμερα στην κυπριακή έκδοση της «Κ».

– Η κυπριακή οικονομία, όπως και αυτές της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας, είναι κάτω από την ομπρέλα της τρόικας. Αν δεν είχε συμβεί αυτό, πού θα βρισκόταν η Ευρώπη σήμερα;

– Θα ήμασταν καλύτερα. Στην ουσία το ευρώ έχει υιοθετηθεί για να αναγκάσει ορισμένες χώρες να εγκαταλείψουν την ελευθερία των πολιτών τους. Το ευρώ είναι ένα μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό λάθος. Για να διασώσουμε αυτή την ιδέα έχουμε υιοθετήσει τη λιτότητα, που είναι ενάντια στην οικονομική ώθηση. Και ο λόγος; Απλώς για να σώσουμε αυτό το δόγμα που ονομάζεται ευρώ. Αυτό είναι που ευθύνεται για διάφορες αλλαγές που έχουν επέλθει, στη βιομηχανοποίηση για παράδειγμα, και επίσης ευθύνεται για την καταστροφή πολλών κοινωνικών συστημάτων απλά και μόνο για το όφελος των τραπεζών.

– Η κ. Μέρκελ και ο κ. Ολάντ, είναι κατά κάποιο τρόπο οι μεγάλοι παίκτες της ευρωπαϊκής πολιτικής. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι τι ρόλο έχουν;

– Δεν έχουν ρόλο, αυτό είναι το θέμα. Στην ουσία η κ. Μέρκελ κατευθύνει τα πράγματα, ενώ οι Γάλλοι δείχνουν κάποια αδυναμία. Και ο λόγος είναι απλός: η Γερμανία είναι η μοναδική η οποία έχει συμφέρον από τη συνέχιση της ύπαρξης του ευρώ.

– Αρα παραδεχόμαστε ότι βιώνουμε την Ευρώπη της μιας χώρας…

– Αυτό ονομάζεται ευρωπαϊκή ένωση σοβιετικού τύπου!

– Θα καταρρεύσει λοιπόν κατά τη γνώμη σας το ευρώ;

– Ναι. Εχει καιρό που το λέω, ως κάτι που δεν μπορεί να αποφευχθεί. Ισως είναι η Γερμανία που θα θέσει τέλος στο ευρώ, εφόσον κάποια στιγμή θα υπάρξει ένα τεράστιο χρέος που και πάλι θα κληθεί ο λαός να το πληρώσει.

– Και αν καταρρεύσει, μετά τι;

– Γι’ αυτό λέω να προλάβουμε την κατολίσθηση αντί να περιμένουμε κάτι που θα συμβεί έτσι και αλλιώς. Θέλω να οργανωθούμε και να προετοιμάσουμε την είσοδο σε ένα εθνικό νόμισμα. Κοιτάξτε, μας κοστίζει πολύ το ευρώ και είναι αυτό που σκοτώνει την ανταγωνιστικότητά μας. Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θα δώσει τη δυνατότητα στις χώρες του Νότου να αναπτύξουν εκ νέου την οικονομία τους.

– Το Εθνικό Μέτωπο από πολλούς θεωρείται ως ακροδεξιό κόμμα. Εσείς συμφωνείτε με αυτή την άποψη;

– Οχι, δεν είναι. Για να ορίσουμε τον όρο ακροδεξιά, σημαίνει καταρχήν ότι αρνούμαστε τους δημοκρατικούς θεσμούς. Στην ουσία δεν έχουμε το παραμικρό κοινό με αυτό που ιστορικά θεωρείται ακροδεξιά. Απλώς είμαστε απέναντι σε οποιαδήποτε αταξία, οικονομικού ή άλλου τύπου, εφόσον οι αδύνατοι είναι εκείνοι που την πληρώνουν στο τέλος.

– Παρ’ όλα αυτά αναγνωρίζετε ότι υπάρχει άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, όπως για παράδειγμα της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα, έτσι δεν είναι;

– Είναι δύσκολο να πάρω θέση σχετικά με τη δεξιά και την αριστερά. Νομίζω ότι δεν υφίσταται πλέον αυτός ο διαχωρισμός. Από τη μια υπάρχουν οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης, αυτοί που πιστεύουν ότι πρέπει να εξαφανιστεί το έθνος και η μόνη νομοθεσία που θα πρέπει να ισχύει είναι αυτή της αγοράς χωρίς όρια, και υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν ότι μόνο το έθνος μπορεί να προστατεύσει τους λαούς.

– Εμείς στην Κύπρο για 38 χρόνια βιώνουμε την εισβολή και την κατοχή από την Τουρκία. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτό, εφόσον υποστηρίζετε με τόσο σθένος την ιδέα του έθνους
;
– Υποστηρίζω την ανεξαρτησία των κρατών. Αλλωστε κατά το παρελθόν έχουμε δείξει πόσο αντίθετοι ήμασταν τόσο προς την επέμβαση στο Ιράκ όσο και στη Λιβύη.

– Τότε γιατί η Ε.Ε. δεν μπορεί να αναγκάσει την Τουρκία να λογοδοτήσει για τα όσα έχει κάνει στην Κύπρο;

– Γιατί απλά δεν τους ενδιαφέρουν τα έθνη. Γι’ αυτό και συμφωνούν όλοι με την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. Εκτός βεβαίως από εμάς. Πρέπει κανείς να προσπαθήσει να καταλάβει την ιδεολογία τους (της Ε.Ε.). Οτιδήποτε έχει να κάνει με τις ρίζες του ανθρώπου, είναι σαν εμπόδιο στο εμπόριο. Η ταυτότητα, οι παραδόσεις, η Ιστορία αποτελούν εμπόδιο στα πολύ αισιόδοξα σχέδιά τους.

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Θατσερισμός ή Χάος;




Του Ραφαήλ Καλυβιώτη
Είναι έκδηλη η ανησυχία διαφόρων συμπολιτών μας για την απαγόρευση των «συναθροίσεων» κατά την επίσκεψη της ηγέτιδας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος και δη Καγκελάριο της Γερμανίας. Οργισμένες αντιδράσεις υπό το κράτος του λαϊκισμού και ακόμα χειρότερα υπό την στήριξη επίσημων κοινοβουλευτικών κομμάτων με έμμεσο τρόπο. Η συνθηματολογία περί «νέας Χούντας» ηχεί από τα στόματα μεμονωμένων ατόμων και μέσω της πολιτικής επικοινωνίας των κομμάτων που θέλουν να καταλάβουν την εξουσία διατρανώνεται με νομικίστικη επιχειρηματολογία και πολιτική προπαγάνδα ώστε να διαδοθεί το «αντι-χουντικό» μήνυμα και να γίνει το κάλεσμα για «αντίσταση».
Όμως, σύμφωνα με το Άρθρο 11, 2, Δικαίωμα του συνέρχεσθαι : …”Oι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει.”
Το πραγματικό ερώτημα που πρέπει να τεθεί επομένως είναι εάν απειλείται ή δεν απειλείται η κοινωνικοοικονομική ζωή της χώρας σε περίπτωση επεισοδίων κατά την επίσκεψη αρχηγού κράτους. Η κοινή λογική καταφάσκει. Τίθεται επομένως αμέσως αμέσως το ακριβώς επόμενο ερώτημα, δηλαδή, για ποιον λόγο η επιχειρηματολογία της κοινής λογικής μπαίνει στο περιθώριο.
Η απάντηση βρίσκεται στην πολιτική κουλτούρα. Οι συναθροίσεις τέτοιου τύπου είναι προϊόν μίας παρωχημένης κουλτούρας και δη αριστερίστικης, κατά την οποία το κράτος του Νόμου και η Ισχύς του εναπόκειται στην Βούληση των διαφόρων ομάδων. Οι ομάδες αυτές δεν σέβονται τα εκλογικά αποτελέσματα ενώ ταυτόχρονα εξανίστανται για “έλλειμμα Δημοκρατίας”. Η συντεταγμένη Πολιτεία, όταν οι ομάδες αυτές απαιτούν την κατάληψη της δημόσιας σφαίρας με Μέσον την βία, έχει το δικαίωμα να αμύνεται με όχημα την Βούληση της πλειοψηφίας. Η Βούληση της πλειοψηφίας χρησιμοποιεί την ύστατη δύναμη που διαθέτει, δηλαδή το Μονοπώλιο της Βίας κατά αυτών των ομάδων. Αυτό ακριβώς δηλαδή που δεν έκαναν όλες οι προηγούμενες Κυβερνήσεις υπό τον φόβο του “πολιτικού κόστους”.
Η ιστορία έχει δείξει ότι οι Κυβερνήσεις που δεν φοβούνται το πολιτικό κόστος και επιδεικνύουν αποτελεσματική διοίκηση και διαχείριση, είναι και οι Κυβερνήσεις που μακροημερεύουν. Ο χρόνος θα είναι ο καλύτερος κριτής, αρκεί να υπάρξει.

πηγή: Αντίβαρο