Η πολιτική κυριαρχία Μητσοτάκη είναι αδιαμφισβήτητη. Τόσο τα εκλογικά αποτελέσματα όσο και οι δημοσκοπήσεις συνηγορούν στην παντοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη ο οποίος κατάφερε τρεις μεγάλες ανατροπές:
α) Να αποκαθηλώσει τον μέχρι τότε ανίκητο Αλέξη Τσίπρα το 2019 νικώντας τον σε Ευρωεκλογές και Εθνικές Εκλογές.
β) Να αυξήσει την κυριαρχία του, εκμηδενίζοντας τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ το 2023 στις Εθνικές Εκλογές.
γ) Να ευνουχίσει το ΠΑΣΟΚ υιοθετώντας όλο και περισσότερα στελέχη του και τον ΣΥΡΙΖΑ με πολιτικές που δεν είχε το θάρρος να περάσει ως Κυβέρνηση (Γάμος Ομοφυλοφίλων).
Τα παραπάνω είναι εντυπωσιακά αν αναλογιστεί κανείς ότι η Νέα Δημοκρατία μπορεί να συμμετέχει στον εσωτερικό διάλογο τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του ΠΑΣΟΚ.
Αντιαριστερή συγκυρία ή Φαινόμενο Μητσοτάκη;
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της παρέμβασης στο διάλογο της Κεντροαριστεράς είναι το άρθρο του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Γ. Φλωρίδη στην ΕφΣυν, στο οποίο έθεσε το θέμα μιας ιδιότυπης αντιαριστερής συγκυρίας με ραγδαία οπισθοχώρηση όλων των εκδοχών της Αριστεράς όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ευρωπαϊκή και διεθνή κλίμακα. Αυτή η συστημική αδυναμία της Αριστεράς να διαμορφώσει ένα σύγχρονο πλαίσιο και να απαντήσει στα καυτά ερωτήματα που ταλανίζουν τον πολίτη διαμορφώνει μια κατάσταση στην οποία ο πολιτικός χώρας της Αριστεράς να μην μπορεί να συμβαδίσει με τα θέλω της εποχής.
Το φαινόμενο Μητσοτάκη στην Ελλάδα φυσικά δεν μπορεί να παραμείνει απαρατήρητο. Έχοντας καταφέρει να ενσωματώσει στην Κεντροδεξιά παράταξη κορυφαίους Υπουργούς του ΠΑΣΟΚ και στελέχη με αξιόλογη διαδρομή στην Κεντροαριστερά ενώ παράλληλα έχοντας προωθήσει γενναίες τομές που μέχρι πρόσφατα συνδέονταν με βασικά πολιτικά προτάγματα της Αριστεράς, διατηρεί την πολιτική κυριαρχία του σε όλο το δημοκρατικό φάσμα. Στο άρθρο του ο Γ. Φλωρίδης παραινεί (!) την Αριστερά σε αναστοχασμό λέγοντας χαρακτηριστικά ότι το ελάχιστο που απαιτεί μια τέτοια κατάσταση στην Αριστερά είναι η αναγκαιότητα ενός βαθέος και μακροχρόνιου αναστοχασμού για την υπέρβαση του σημερινού εαυτού της.
Αντιδράσεις
Οι αντιδράσεις στο άρθρο Φλωρίδη εστιάζουν στη Φουκουγιαμική του διάσταση περί ραγδαίας οπισθοχώρησης όλων των εκδοχών της Αριστεράς, που κατέστησε τις ιδέες, τις εκφράσεις, τις πρακτικές της, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ευρωπαϊκή και διεθνή κλίμακα, παρωχημένες και θνήσκουσες. Η Έφη Αχτσιόγλου τονίζει ότι η υπαρκτή κοινωνική πραγματικότητα διαψεύδει τους «ψευδοπροφήτες» θέτοντας ως ακροατήριο του πολιτικού της χώρου τους χαμένους της αγοράς, τους «αόρατους».
Φυσικά δεν λείπουν κι εκείνοι που αναπαράγουν το αφήγημα της κατ’ όνομα «Αριστεράς» (αυτή που, παρότι έχει αποδεχτεί το κεντρικό αφήγημα της κυριαρχίας, εξακολουθεί έτσι να αυτοαποκαλείται) θεωρώντας πως έχει πράγματι εκπνεύσει. Υπολογίζουν στην «πραγματική» Αριστερά, χωρίς όμως περισσότερες λεπτομέρειες. Η «πληθυντική» Αριστερά μεταλλάχθηκε σύμφωνα με τον Τάσο Κωστόπουλο σε δεύτερη Ν.Δ., σημαίνοντας τη ληξιαρχική πράξη θανάτου του ΣΥΡΙΖΑ.
Πως θα αντιμετωπιστεί η πρόκληση
Η αντιμετώπιση της πρόκλησης για τον ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί ένα εσωτερικό διάλογο με διάφορες προτάσεις όπως η προγραμματική ενότητα της Αριστεράς με την Κεντροαριστερά και την Οικολογία του πρώην βουλευτή Χάρη Τσιόκα ή τη δημιουργία ενός αντινεοφιλελεύθερου, δημοκρατικού κοινωνικού μετώπου, ένα «Μέτωπο Δημοκρατίας» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, Διονύσης Τεμπονέρας. Η Νέα Αριστέρα δια της Έφης Αχτσιόγλου προβάλει την ανάγκη να μετατραπεί η οργή, η ματαίωση και η απογοήτευση σε μια θετική, δημιουργική πολιτική δύναμη.
Φυσικά υπάρχουν και άλλες φωνές που θεωρούν ότι υπερεκτιμήσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ ως προς τις πραγματικές του δυνατότητες και ότι χρειάζεται να «αποτσιπροποιηθεί» (Δ. Τερζής στην Εποχή) οδηγώντας το χώρο σε μια ιδιότυπη πολιτική «πατροκτονία» προκειμένου να αναπνεύσει πολιτικά.
Είναι πάντως γεγονός πως η Αριστερά πρώτα και κύρια καλείται να προσδιορίσει τον εαυτό της, να οριοθετήσει τι είναι και τι δεν είναι σε σχέση όχι μόνο με το χθες αλλά με το σήμερα και το αύριο, αν θέλει να καταφέρει να ξεφύγει από τη δίνη των προσωποπαγών σχημάτων και του ηγέτη-μεσσία. Ο Σεβαστάκης μιλά για την «καλομαθημένη Αριστερά» που είχε συνηθίσει να βρίσκεται στο απυρόβλητο.
Αριστερή Μελαγχολία
Υπάρχει μια ολόκληρη βιβλιογραφία σχετικά με την Αριστερή Μελαγχολία. Ο Σεβαστάκης θεωρεί πως η μεγάλη στιγμή για την Αριστερά δεν ήρθε μόνο στις επικές φάσεις, αλλά και στις περιόδους του θρήνου. Ενός μακρού και διανοητικά θαρραλέου θρήνου. Μετά τις συνεχόμενες ήττες του 2019 και του 2023 δημιουργήθηκαν οι συνθήκες ενός υπαρξιακού ταρακουνήματος στους κόλπους της Αριστεράς. Ένα ταρακούνημα που κάποιοι ενδεχομένως ένιωσαν για τα καλά την επομένη του Δημοψηφίσματος του 2015, όταν οι φρούδες υποσχέσεις για έναν διαφορετικό δρόμο από τα Μνημόνια θάφτηκαν ανεπιστρεπτί.
Η εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη ως νέου Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ διαμόρφωσε μια νέα συζήτηση σχετικά με τα χαρακτηριστικά του κόμματος της Αριστεράς καθώς ο νέος Πρόεδρος μοιάζει περισσότερο με τεχνοκράτης CEO ενώ είναι έτοιμος να αλλάξει ακόμα και το όνομα του κόμματος. Με κύριο μοχλό την προσωπική του προβολή ο νέος Πρόεδρος προσπερνά τα εμπόδια της κατεστημένης κατάστασης που παρέλαβε, υποσχόμενος ανάκαμψη.
Όλα αυτά οδηγούν στη διαπίστωση πως η κυβερνώσα Αριστερά στην Ελλάδα βρίσκεται σε περιδίνηση, την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κληθεί να επιβεβαιώσει την κυριαρχία του και όσους υποστηρίζουν ότι δεν πρόκειται για κάτι παροδικό αλλά για ένα «φαινόμενο».
Πηγές:
Γ. Φλωρίδης, Αδυναμία αντιπολίτευσης και θνήσκουσα Αριστερά, ΕφΣυν, 09.03.2024 https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/425373_adynamia-antipoliteysis-kai-thniskoysa-aristera
Χ. Τσιόκας, Οι διδαχές του συνεδρίου και το κομματικό αμάρτημα, ΕφΣυν, 11.03.2024 https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/425582_oi-didahes-toy-synedrioy-kai-kommatiko-amartima
Δ. Τεμπονέρας, Οι μικροί Fukuyama και η θνήσκουσα Αριστερά, ΕφΣυν, 12.03.2024
https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/425731_oi-mikroi-fukuyama-kai-i-thniskoysa-aristera
Ζ. Γεωργούλα – Β. Ρόγγας, «Το ζητούμενο είναι να ξανασυναντηθεί η πολιτική με την κοινωνία», Εποχή, 10.03.2024 https://www.epohi.gr/article/49123/to-zhtoymeno-einai-na-xanasynanththei-h-politikh-me-thn-koinonia
Ε. Αχτσιόγλου, Περί θανάτου της Αριστεράς, ΕφΣυν, 13.03.2024 https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/425869_peri-thanatoy-tis-aristeras
Σ. Ι. Σεφεριάδης, Μια απάντηση στον Γ. Φλωρίδη: Οχι υπουργέ, η Αριστερά δεν εξέπνευσε..., ΕφΣυν, 11.03.2024 https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/425571_mia-apantisi-ston-g-floridi-ohi-ypoyrge-i-aristera-den-exepneyse
Τ. Κωστόπουλος, Ο δεύτερος θάνατος του ΣΥΡΙΖΑ, ΕφΣυν, 24.09.2023 https://www.efsyn.gr/themata/kryfa-hartia/405304_o-deyteros-thanatos-toy-syriza
Δ. Σεβαστάκης, Καλομαθημένη «Αριστερά», Η Αυγή, 04.03.2024 https://www.avgi.gr/politiki/479038_kalomathimeni-aristera
Δ. Σεβαστάκης, Θαρραλέος θρήνος, Η Αυγή, 10.03.2024 https://www.avgi.gr/politiki/479622_tharraleos-thrinos
Θ. Τσαλαπάτης, Η Aριστερά και η ήττα, ΕφΣυν, 28.05.2023 https://www.efsyn.gr/nisides/anohyroti-poli/391500_i-aristera-kai-i-itta
Β. Λαμπρόπουλος, Στον αστερισμό της αριστερής μελαγχολίας, Περιοδικό Χάρτης, Σεπτ. 2021, https://www.hartismag.gr/hartis-33/klimakes/ston-asterismo-ths-aristerhs-melagxolias#
