Του Νίκου Χιδίρογλου
Ένα εκατομμύριο Έλληνες είναι άνεργοι. Το κύμα φυγής των νέων διογκώνεται, η πατρίδα αιμορραγεί. Δεν πρέπει όμως να αφήσουμε τη χώρα έρμαιο στις διαθέσεις του Λουκά Παπαδήμου και των όμοιών του. Καλό θα ήταν οι νέοι να μείνουν εδώ, παρά τις δυσκολίες και να το παλέψουν. Πως; Με όλα τα νόμιμα μέσα. Ο ακτιβισμός, θα εντάξει τους νέους στη συλλογική εθνική & κοινωνική δράση και θα τους καταστήσει συμμέτοχους στο γίγνεσθαι του τόπου.
Τι κάνει η εθνομηδενιστική πολιτική ηγεσία: προσπαθεί να φέρει τον νεαρόκοσμο στο αμήν, για να φύγει. Έτσι, γλιτώνει από «πονοκεφάλους». Το σχέδιό τους λέει ότι οι Έλληνες νέοι, θα «αντικατασταθούν» από υπανάπτυκτους τριτοκοσμικούς και πειθήνιους μετανάστες, οι οποίοι λόγω διαφορετικού πολιτισμικού υπόβαθρου, δεν συνδικαλίζονται και γενικότερα δεν απαιτούν και είναι λιτοδίαιτοι. Οι μισθοί πέφτουν και η χώρα γίνεται ελκυστικότερη λόγω χαμηλού κόστους παραγωγής, για τους «επενδυτές» (δηλαδή τους κερδοσκόπους).
Η διάλυση του εθνικού κορμού, η οποία θα επιτευχθεί, όπως θαρρούν κάποιοι, από τη δραστική μείωση του ελληνικού πληθυσμού και την καταστολή των πατριωτικών αντανακλαστικών των γηγενών, ανοίγει δρόμους και σύνορα (για την «ελεύθερη διακίνηση του κεφαλαίου»). Τώρα, αν από τα σύνορα ξεχυθούν στη χώρα μας χιλιάδες κακοποιοί, οι οποίοι θα σκοτώνουν, θα βιάζουν, θα ληστεύουν και θα σπέρνουν τον τρόμο στην ελληνική γη (όπως ήδη συμβαίνει), αυτό δεν απασχολεί την καλά φυλασσόμενη αστική ελίτ, η οποία έχει άλλες ασχολίες: να μετρά τις καταθέσεις της και να μεριμνά για τη μακροημέρευσή της στην εξουσία.
Θέλω να πω στα νέα παιδιά το εξής: είμαι βέβαιος ότι πολλοί εξ όσων φύγουν, θα κάνουν σταδιοδρομήσουν στο εξωτερικό, όπου η αξιοκρατία ζει καλύτερες ημέρες απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Όμως, η επιτυχία δεν είναι έξω εγγυημένη, ενώ η προσαρμογή είναι πολλές φορές επίπονη, καθώς οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, οι συνθήκες όχι απαραίτητα ευκολότερες απ’ ό,τι στην Ελλάδα και η νοσταλγία τρυπά την καρδιά. Με λίγα λόγια, η ξενιτιά, είναι δύσκολη υπόθεση.
Κατ’ εμέ, η λύση είναι η παραμονή στη γενέθλια γη, η αυτοργάνωση, η δημιουργία υποδομών αντίστασης ενάντια στην εθνομηδενιστική κομπανία που διοικεί σήμερα τον τόπο και έχει βάλει στο μάτι τα κεκτημένα και τις κληρονομιές μας. Η αντίσταση, ήταν πάντα μια πρόκληση που οι πρόγονοί μας ποτέ δεν φοβήθηκαν. Οι νέοι πρέπει να προσπαθήσουν να πάρουν τα ηνία του τόπου από τα χέρια όσων πρόδωσαν τον τόπο και τις προσδοκίες μας και να τους τιμωρήσουν παραδειγματικά.
Η φυγή δεν αποτελεί λύση. Κάποιοι, όπως και να έχει, θα μείνουν πίσω. Και είναι οι άνθρωποί μας. Θα τους αφήσουν οι νέοι στο έλεος των εθνομηδενιστών και των εποίκων της Νέας Τάξης Πραγμάτων;
πηγή: Εν Πειραιεί
