Το κεντρικό αίτημα της ραχοκοκαλιάς της λαϊκής βάσης της παράταξης δεξιότερα του κέντρου συνοψίζεται μετά το 2009 στην ανασυγκρότηση και τη δημιουργία ενός πόλου με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά. Εκφράστηκε δυναμικά η αδήριτη ανάγκη της Κεντροδεξιάς να οικοδομήσει εξ αρχής την ιδεολογική της ταυτότητα, αναβαπτιζόμενη στα νάματα των διαχρονικών της αξιών. Η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς μεταπολιτευτικά αφόπλισε το ιδεολογικό οπλοστάσιο της Δεξιάς, της οποίας τα ηγετικά κλιμάκια απεδείχθησαν λόγω και έργω ανίκανα να υπερασπιστούν τον αξιακό χάρτη της παράταξης. Σύντομα, η ιδεολογική υπεροχή της Κεντροδεξιάς μετετράπη σε ενοχικό σύμπλεγμα ιδεολογικής κατωτερότητας.
Ενώ παντού αλλού οι ιδέες και οι πολιτικές δυνάμεις της φιλελεύθερης και πατριωτικής Δεξιάς θριάμβευαν, στην Ελλάδα υποχρεώθηκαν σε άτακτο υποχώρηση. Έννοιες και λέξεις όπως «επιχειρηματικότητα», «ιδιωτικοποίηση», «Έθνος», «πατριωτισμός», «νομιμοφροσύνη», «πανεπιστημιακό άσυλο» διαστρεβλώθηκαν και δαιμονοποιήθηκαν.
Η για πρώτη φορά από τη βάση εκλογή προέδρου της Νέας Δημοκρατίας ( ΝΔ) με πρωτοφανή μαζικότητα και η ανάδειξη του Αντώνη Σαμαρά στο τιμόνι της παράταξης καλλιέργησε υψηλές προσδοκίες, έπειτα από μια ήττα στρατηγικής σημασίας, για μια ριζική ανανέωση και την μετεξέλιξη της ΝΔ σε ένα σύγχρονο κόμμα με ακτινοβολούσα ιδεολογία. Έκτοτε και με τη μεσολάβηση της μνημονιακής διαχείρισης, κάποιες στοχεύσεις πραγματώθηκαν αλλά και κάποιες σημαντικές αλλαγές λησμονήθηκαν και οι γωνίες αμβλύνθηκαν, με αποτέλεσμα η εικόνα που διαμορφώθηκε να θυμίζει έντονα το νεφελώδες τοπίο της προ του 2009 περιόδου, όπου κυριαρχούσαν οι στρεβλές αντιλήψεις περί «μεσαίου χώρου». Η αναγκαστική δε συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ αλλοίωσε εν πολλοίς τα όποια πατριωτικά χαρακτηριστικά προσδοκούσε να προσδώσει στη διακυβέρνηση της η ΝΔ, με συνέπεια οι ψηφοφόροι της να φυλλορροούν προς λαϊκίστικα και πατριδοκάπηλα μορφώματα.
Το γιγαντιαίο εγχείρημα ανασυγκρότησης της παράταξης δεξιότερα του κέντρου προβάλλει επιτακτικότερο όσο ποτέ, τόσο για την ομαλή αναδιαμόρφωση του πολιτικού χάρτη και τη διατήρηση των ιδεολογικών σκήπτρων έναντι του αντιπάλου δέους όσο και γιατί διαχρονικά αποτέλεσε την παράταξη των μεγάλων εθνικών επιλογών.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τόλμησε δύο φορές και επιβραβεύτηκε πανηγυρικά. Το 1955 διέλυσε τον «Ελληνικό Συναγερμό» ιδρύοντας την «Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση»( ΕΡΕ) και το 1974 την ΕΡΕ ιδρύοντας τη Νέα Δημοκρατία. Η νέα Κεντροδεξιά που πρέπει να προκύψει ή θα είναι λαϊκή ή δεν έχει λόγο ύπαρξης, διότι η κρίση και το χθες αντιπαλεύονται μόνο με ισχυρά κοινωνικά ερείσματα. Θα συγκεντρώνει τα υγιέστερα πατριωτικά, αστικά, φιλελεύθερα και φιλοευρωπαϊκά στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας. Η νέα Κεντροδεξιά δεν θα είναι ούτε λαϊκίστικη, ούτε ενοχική και πρωτίστως θα είναι Δεξιά.
Ο χρόνος υπάρχει ακόμα, απομένει το «άλμα πιο γρήγορα από τη φθορά»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου