Παρακολουθώντας διάφορους αρθρογράφους σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας, ανθρώπους που έχουν και κύρος και φανατικούς αναγνώστες, διακρίνω πάντοτε μια μεγάλη έλλειψη. Αφού παρουσιάζουν την οικτρή κατάσταση της πατρίδας μας, με εύηχα επίθετα και ειρωνικές εκφράσεις για άπαντες τους πολιτικούς, ολοκληρώνουν τα γραπτά τους με μια μίξη ουτοπικών και κενών εκφράσεων προκειμένου να κλείσουν το θέμα τους.
Αυτού του είδους την κριτική, συνηθίζουν να αναπαραγάγουν πολλοί άνθρωποι της Δεξιάς και του ευρύτερου χώρου της χωρίς να μπαίνουν καν στο κόπο να αναρωτηθούν αν η κριτική που ασκούν έχει κάποιο αντίκρισμα χωρίς αντιπρόταση. Αντιθέτως, χωρίς να αμφισβητήσουν στιγμή τα λεγόμενα του γράφοντος, κάνουν σημαία τους μια επικίνδυνη νοοτροπία μηδενισμού, που φτάνει στα όρια της μοιρολατρίας.
Κάτι τέτοιο μπορεί να μην είναι ο στόχος αυτών των αρθρογράφων. Αλλά εκεί οδηγούν έναν λαό που έχει χάσει τους ηγέτες εκείνους που θα τον οδηγήσουν στην ακμή. Και τον οδηγούν με τη δικιά τους γραφίδα, που παριστάνει την αθώα, έξω από τα κοινά, επιλέγοντας την πνευματική εξορία πράγμα συνηθισμένο για τους σύγχρονους διανοητές. Ξεχνάνε εύκολα τις επιταγές των αρχαίων φιλοσόφων, το σπήλαιο του Πλάτωνος και όλα όσα με πομπώδες ύφος αφηγούνται στις εξιστορήσεις τους.
Τα παραπάνω γράφονται προς γνώση και συμμόρφωση όλων εκείνων που έχουν επιλέξει να απέχουν από τη δράση και την μάχη ιδεών, με το φόβο μήπως τα επιχειρήματά τους καταπέσουν σαν χάρτινος πύργος. Η ουσία βρίσκεται στην αντιπρόταση κι όχι στις αναμασημένες επισημάνσεις ενός σάπιου πολιτικού συστήματος.
Δεξιός Ζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου